صدا کن مرا
صداي تو خوب است
صداي تو سبزينه آن گياه عجيبي است
که در انتهاي صميميت حزن مي رويد
در ابعاد اين عصر خاموش
من از طعم تصنيف درمتن
ادراک يک کوچه تنهاترم
بيا تابرايت بگويم چه اندازه تنهايي من بزرگ است
و تنهايي من شبيخون حجم ترا پيش بيني نمي کرد
و خاصيت عشق اين است
کسي نيست
بيا زندگي را بيم آن وقت
ميان دو ديدار قسمت کنيم
بيا با هم از حالت سنگ چيزي بفهميم
بيا زودتر چيزها
را ببينيم
ببين عقربک هاي فواره در صفحه ساعت حوض
زمان را به گردي بدل مي کنند
بيا آب شو مثل يک واژه در سطر خاموشي ام
بيا ذوب کن در کف دست من جرم نوراني عشق را
.
.
#سهراب_سپهري